Serra Karaçam

Atatürk havalimanında Los Angeles'a giden THY uçağına binmek için kapıdan otobüse(shuttle) yerleştik. Yaklaşık on dakikalık bir bekleyişin ardından otobüs bizi oldukça uzakta bulunan uçağa getirdi. **** Neyse otobüs kalkınca çocuklu bir ailenin annesi olduğunu düşündüğüm bayan eşi sandığım kişiye İngilizce olarak böyle büyük bir havalimanında shuttle ile gitmenin utanç verici olduğundan yakınıyordu. **** THY'nin, İstanbul'dan günde iki kez New York'a ve bir kez Chicago, Houston, Washington, Boston, San Fransisco'ya seferleri var. Ayrıca başka hava yollarının da İstanbul'a ve İstanbul'dan kıtalar arası uçuşları var. Bu uçuşlar kalabalık ve büyük uçaklar ile yapılan uçuşlar. . Hepsini merkeze yakın ön kapılara almak mümkün değil. **** Dayanamayıp lafa girdim. Pekçok büyük Avrupa havalimanında da durumun benzer olduğunu, körük yanaştıracak kapı bulmanın zorluğunu söyleyiverdim. Sıcakta bunalmış insanların birazda otobüste beklemekten şikayeti normal. Ben is...

Los Angeles havalimanındayız. Yanımda 4 yaşındaki kızım Duru var. Çek-in sonrası güvenlik sırası.  Yani yakın saatlerde uçuşu olan farklı havayolu yolcuları bir sırada.  Önümüzde Amerikan pasaportlu genç bir bayan var... Nereli olduğumuzu soruyor. Cevaplıyorum. Kızım Duru için aksanlı bir şekilde "çojuk" diyor... Bizim dilden bildiği bir kelimeyi göstermek istiyor.  Bize sokulmak istiyor.  Anlıyorumki yine o beni ezen hissi yaşamak üzereyim.  Artık sormak da duymak da istemiyorum... **** Türkiye ile bağlı olup, köksüz olmanın, kökünü bulmanın ve kökünden koparılmış olmanın bir arada yaşattığı hisle, bana Türkçe bildiğini belli eden bir Türk Ermenisi daha görmeye dayanamayacağım artık. "Benim annanem Türk ben burada doğdum" vs diyen bir Türk kökenli Amerikalı gördüğümde o eziklik olmuyor... Ne o kişi de ne bende.  Bir kişiye daha sormayacağım... Nerden biliyorsun "çojuk" kelimesini demiyeceğim... Ben artık onları görünce hissediyorum, tanıyorum...  Suri...