Serra Karaçam

Dün yazdığım yazıdan sonra olaylara Ak Parti cephesinden bakmamı anlayamadıklarını belirten okur mesajları aldım. Ben o cepheden bakanları ele almıştım. Yönetimin, iktidarın sorumluluk alanında olan bir konuda, elbette o açıyı görmek, analiz etmek gerekir. Sorun elbette Milli Mücadele dönemine inilerek de incelenebilir, 20 yıl öncesine dönülerek PKK Kontrgerilla ilişkisine inilerek de. Konuya yaklaşırken, Ordu'nun ihmali veya iktidarın başarısı aralığında yorumlamak yerine, dış dinamikleri ve bugüne kadar devletin oluşturduğu politikanın güdüklüğü ile o dinamiklerin nasıl dibimize dinamit yerleştirdiğini bilmek lazım. Bunlara bakarken elbette Asker'in rejim tehdidi olarak algıladıklarını da sorgulayacağız. Gazetecinin işi bu.  Dün yazdığım gibi namaz kılan subayları tehdit olarak algılayan rejim, neden Kürt sorununun terör boyutuna dönüşmesine dair daha ciddi stratejiler üretemedi? Kontrgerilla bugünlere gelinmesinde ne derece pay sahibi? Askerlerin ülkücü gençleri vatan...

Bunca yıldır bu kadar şehit...  ' 'Çeksin gitsinler '' diyenlere bir sorum var: Başbakan bunca yıldır bu kadar şehit işini halletmiş olsaydı da yine çekip gitmesine dair bir arzu olmayacak mıydı içinizde? Bu sorunu çözmüş olsaydı oy verecek miydiniz Ak Parti'ye? Evet ben seçmenim ve benim içimde de aynı sitem var. Her gördüğümüz yerde gurur duyduğum Başbakanı sahiplenirdim eskiden terör olaylarında. Çözüm sürecini uygulayacak kadar muktedir olamayışını anlardım Türk Siyasi tarihi ve sistem muhafızları dengeleri açısından bakarak. Ve bu şekilde yıpranacak olmasına üzülürdüm. Belki Hakkari'de kaybettiğimiz askerlerin ardından da aynı hisler gidip geliyor içimde. Ama bu son şansıdır Ak Parti'nin.  Belki de Abdullah Gül bunu gördü ve o açılım sürecini  ''iyi şeyler olacak'' diye muştulayan Cumhurbaşkanı, bugün başka türlü konuştu. Şimdi yukarıda bahsettiğim gurur, yerini heyacansızlığa bırakmak üzere. Oysa ümidi olanın deviremeyeceği dağ...